< terug

“Eerlijk, ik zou me geen betere plek kunnen voorstellen.”

Dag Antonie, ik hoorde dat u de leuke bijnaam ‘Boeleke’ heeft. Wat is het verhaal daarachter?

(lacht) “Ik heet Antonie Boelen dus het heeft zeker al een link met mijn achternaam. Maar die bijnaam is ontstaan tijdens mijn periode als leerkracht in Tongeren. Ik gaf deeltijds les Huishoudkunde en daarnaast was ik ook werkmeesteres. Mijn collega’s beslisten toen om me ‘Boeleke’ te noemen. Waarschijnlijk om de simpele reden dat dat leuker klinkt.”

Wel ‘Boeleke’, waarom koos u om van Kristallijn uw nieuwe thuis te maken?

“Mijn broer en ik woonden op een grote boerderij in de buurt. We waren mentaal nog in orde, maar we hadden fysiek toch al wat extra hulp nodig. Het was dan ook een groot voordeel dat we zelf de keuze voor een woonzorgcentrum maakten. Aangezien we de streek al kenden, was de keuze snel gemaakt om in mijn vertrouwde omgeving te blijven. En eerlijk… ik zou me geen betere plek kunnen voorstellen.”

Wat waren uw verwachtingen van Kristallijn zelf?

(denkt na) “We hoopten vooral om gelukkig te zijn en een goed contact op te bouwen met de bewoners en het personeel. En dat is zeker gelukt! Het is gewoon belangrijk om open te staan voor nieuwe contacten, activiteiten… De medewerkers hier weten ook wat ze kunnen verwachten van mij. Ik sta op mijn strepen, heb geen schrik om iets te vragen en zeg wat ik denk. Maar andersom mag dat zeker ook.”(lacht)

Groot gelijk. Hoe ziet een dag in’ t leven van Antonie eruit?

“Mijn dagen zijn hier altijd goedgevuld. ‘s Morgens verzorg ik de bloemen en de planten, iets wat ik thuis ook altijd met de glimlach deed. In de voormiddag lees ik graag de krant. En in de namiddag heb ik altijd vanalles gepland: wekelijkse bingo, een quiz, etentje met vroegere buren… Kortom, ik krijg hier alle vrijheid om te doen wat ik wil en ik moet niet tegen een bepaald uur terug in mijn kamer zijn. Ik ga en sta waar ik wil.”

Welke mooie momenten heeft u hier al meegemaakt?

“Oei oei, da’s een moeilijke vraag, want er zijn het afgelopen jaar al zoveel mooie momenten geweest. Als ik dan toch moet kiezen, en dat gaat misschien raar klinken… maar het plotse overlijden van mijn broer Edgard. Dat was een heel moeilijk, maar tegelijk ook heel mooi moment tijdens mijn verblijf. De steun en het medeleven dat ik hier toen heb ervaren, dat was ongelofelijk. Iedereen, bewoners én personeel… ze waren er allemaal voor mij.”

Bij Anima zijn we graag één familie. En die zijn er voor elkaar. Bedankt voor het interview, Antonie.

WILT U HET WOONZORGCENTRUM EENS VAN DICHTBIJ BEKIJKEN?

Kom vrijblijvend langs en ontdek het comfort van Kristallijn.