< terug

“Ook al woon ik hier, ik blijf ook vrijwilligerswerk doen.”

Dag Ghislaine, in 2015 begon u als vrijwilliger bij Aquamarijn. Uiteindelijk verwelkomden we u in 2023 als bewoonster van onze assistentiewoningen. Hoe ervaarde u die overstap?

“Toch wel moeizamer dan gedacht. Het is best confronterend om eerst altijd bewoners geholpen te hebben en nu zelf die hulp te moeten krijgen. Daarom heb ik lang getwijfeld of ik dit wel wilde doen.”

Maar uiteindelijk heeft u geen spijt van uw beslissing?

“Niet meer. Het is vooral een proces van acceptatie geweest voor mezelf, want iedereen is hier zó vriendelijk. En ik blijf mijn vrijwilligerswerk ook nog verderzetten. Dat is mijn passie.”

Wauw, chapeau! Hoe belangrijk is vrijwilligerswerk voor u?

“Het is een stukje van me. Ik kom heel graag in contact met anderen en haal veel voldoening uit mensen helpen. Zo blijf ik ook bezig en verzacht het de gedachte dat ik nu zelf hulp nodig heb.”

Hoe was dat contact met de bewoners?

“Dat viel heel goed mee. Natuurlijk was het niet altijd evident. Het contact met personen met dementie liep heel natuurlijk, maar was soms confronterend. Dan ga ik automatisch aan mijn eigen toekomst denken.”

Nu we toch praten over de toekomst: Wanneer is voor u het moment dat u zou stoppen met vrijwilligerswerk?

“Bij fysieke beperkingen. En dat zal ik ook tijdig aangeven dan. Ik heb het altijd graag gedaan, nu nog, maar er is een tijd van komen en gaan.”

Hoe is de sfeer in Aquamarijn?

“Het is een groot huis, en dat merk ik soms wel. Maar er heerst vooral een familiegevoel. Door het vrijwilligerswerk heb ik bijvoorbeeld nog meer steun aan het personeel dan anderen, omdat ik er meer mee in contact kom. Een oud-collega blijft me ook bezoeken. Die band blijft.”

Een mooie noot om af te sluiten. Bedankt voor dit gesprek, Ghislaine.

EEN BEZOEKJE BRENGEN AAN DE ASSISTENTIEWONINGEN?

Kom vrijblijvend eens langs en ontdek zelf het comfort én de vrijheid.